سیدعبدالله انوار

استاد سیدعبدالله انوار در سال ۱۳۰۳ در تهران چشم به جهان گشود. پدرش، سیدیعقوب انوار شیرازی، از فعّالان مشروطه‌خواه و نمایندۀ مجلس بود. تحصیلات ابتدایی را در مدرسۀ سیروس آغاز کرد و هم‌زمان زیر نظر پدر به یادگیری صرف و نحو عربی و سایر علوم قدیم مشغول شد. پس از تحصیلات ابتدایی به دبیرستان آمریکایی‌ها (دبیرستان البرز) رفت. ضمن تحصیل به مطالعات ادبی روی آورد و در تابستان ۱۳۲۱ دیپلم ادبی گرفت و در پی آن در رشتۀ حقوق دانشگاه تهران پذیرفته شد. پس از اخذ دیپلم علمی به تحصیل دربارۀ ریاضیات عالی علاقه‌مند شد و از مهندس محمد بهجت درس گرفت. در سال ۱۳۳۰ در وزارت فرهنگ برای تدریس زبان انگلیسی استخدام شد. با یادگیری زبان فرانسه، در ۱۳۳۵ به عنوان مترجم انگلیسی و فرانسه به ادارۀ نگارش وزارت فرهنگ منتقل شد.

وی از سال ۱۳۳۷ تا ۱۳۵۱ به دعوت دکتر محمد معین در تألیف لغت‌نامۀ دهخدا همکاری کرد و تألیف و تدوین تمامی حرف «خ» (خ – خییة) و بخش‌هایی از «ک» (کش – کغاله) و «ی» (یعاقبة – ی‌ی‌ی‌ی <مشترک>) را به انجام رساند.

انوار در سال ۱۳۳۸ رئیس بخش نسخ خطی کتابخانۀ ملی ایران شد و تا ۱۳۵۹ که بازنشسته شد، در همان کتابخانه به خدمت مشغول بود. او از پیشکسوتان نسخه‌شناسی در ایران است.

او پس از بازنشستگی تا کنون در خانه به تدریس علاقه‌مندان و تربیت شاگردان و پژوهش و حاشیه‌نویسی بر متون پرداخته‌است.

از آثار او

• بخش‌هایی از لغت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نامۀ دهخدا: ۱۱۵۵ صفحه

• تاریخ جهانگشای نادری (تصحیح)

• فهرست نسخ خطی کتابخانۀ ملی (کتب فارسی و عربی، ۱۰ جلد)

• اساس‌الاقتباس (تصحیح و تعلیقات) 

در این قسمت می‌توانید صفحۀ ویکی‌پدیای سیدعبدالله انوار را مشاهده کنید.