جلال‌الدین همایی
جلال‌الدین همایی متخلص به سنا در دی ماه ۱۲۷۸ در اصفهان متولد شد. تحصیلات خود را نزد پدرش، میرزاابوالقاسم محمد نصیر متخلص به طرب (اصفهانی) آغاز کرد. در مدرسه قدسیه و بیست سال در مدرسه نیماورد اصفهان حجره‌نشینی کرد و اجازه روایت و اجتهاد گرفت. در ۱۳۰۲ به تدریس در مدارس اصفهان اشتغال یافت. در ۱۳۰۷ رهسپار تهران شد به تدریس در دارالفنون و بعدها چند مدرسه دیگر اشتغال یافت. هنگام بازنشستگی (در ۱۳۴۵) استاد دوره فوق‌لیسانس و دکتری در دانشکده ادبیات و دانشکده حقوق دانشگاه تهران بود. در ۱۳۵۵ دکترای افتخاری از دانشگاه ملی ایران دریافت کرد. عضو پیوسته فرهنگستان ایران و عضو «انجمن تحقیق در ادبیات و زبان‌های خارجی» بود در تألیف قسمتی از حرف الف لغت‌نامه دهخدا مشارکت داشت. او از برجسته‌ترین ادیبان معاصر است و تألیفات و مقالات فراوان دارد. که از آن جمله‌اند:
- تاریخ ادبیات ایران
- غزالی‌نامه (۱۳۱۸)
- طرب‌خانه
- صناعات ادبی
- خیامی‌نامه
- تفسیر مثنوی مولوی
- مولوی‌نامه
- مختاری‌نامه (۱۳۶۱)
- تصحیح ولدنامه
- تصحیح نصیحةالملوک (۱)
- منتخب اخلاق ناصری (۱۳۲۰)
- مصباح الهدایه و مفتاح الکفایه (۱۳۲۵)
- تصحیح دیوان عثمان مختاری (۱۳۴۱)
- دیوان طرب (۱۳۴۲)
مرحوم همایی چند دفتر شعر و چندین مقاله نیز به چاپ رسانده است.