[ تو تَ ] (اِ) درمی بوده است از
پیش چون کژکی و فنجی. (لغت فرس اسدی
چ اقبال ص ۵۲۷). یک قسم درمی که در قدیم
رایج بوده و توبکی نیز گویند. (ناظم الاطباء).
قسمی زر مسکوک. (یادداشت بخط مرحوم
دهخدا):
به ابر رحمت ماند همیشه کفّ امیر
چگونه ابر کجا توتکیش باران است.عماره.
رجوع به توبکی شود.
مرجع: دهخدا، علی‌اکبر: لغت‌نامهٔ دهخدا (نسخه دیجیتال، https://dehkhoda.ut.ac.ir ) براساس نسخه فیزیکی ۱۵ جلدی انتشار سال ۱۳۷۷. موسسهٔ لغت‌نامهٔ دهخدا و مرکز بین‌المللی آموزش زبان فارسی دانشگاه تهران، ۱۳۹۹.