[ مُ تَ فِ ] (ع ص) گيرندهٔ حق خود
از کسی. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از
اقرب الموارد). آنکه به زور حق خود را
می‌گيرد. (ناظم الاطباء). و رجوع به اعتفاص
شود.غ
مرجع: دهخدا، علی‌اکبر: لغت‌نامهٔ دهخدا (نسخه دیجیتال، https://dehkhoda.ut.ac.ir ) براساس نسخه فیزیکی ۱۵ جلدی انتشار سال ۱۳۷۷. موسسهٔ لغت‌نامهٔ دهخدا و مرکز بین‌المللی آموزش زبان فارسی دانشگاه تهران، ۱۳۹۹.