[ یُلْ ] (ترکی، ص مرکب، اِ مرکب)
(از: یول، راه +چی، پسوند نسبت به فاعلیت)
راهنما و هادی راه. (ناظم الاطباء). راهبر.
(آنندراج). || گدا. گدای راه نشین.
(یادداشت مرحوم دهخدا). || بنابر مشهور
ایلچی. (آنندراج).
مرجع: دهخدا، علی‌اکبر: لغت‌نامهٔ دهخدا (نسخه دیجیتال، https://dehkhoda.ut.ac.ir ) براساس نسخه فیزیکی ۱۵ جلدی انتشار سال ۱۳۷۷. موسسهٔ لغت‌نامهٔ دهخدا و مرکز بین‌المللی آموزش زبان فارسی دانشگاه تهران، ۱۳۹۹.