[ سُ ] (اِخ) ابن یحیی بن محمدبن
زکی الدین علی قرشی دمشقی، ملقب به
بهاءالدین و مکنی به ابوالفضل و معروف به
ابن الزکی. از فقهای شافعی و آخرین قاضی از
بنی زکی بود. از سال ۶۸۲ هـ . ق. قضای دمشق
را بر عهده گرفت و تا مرگ (سال ۶۸۵) این
سمت را داشت. عمادی گفته است: «او
باهوش ترین فرد خاندان زکی و مردی ادیب و
اخباری و کثیرالحفظ و ظریف و خوش فتوی
بود». ولی مترجمان احوال وی تألیفی از او
نام نبرده اند. به نظر می رسد که تشابه اسمی او
و «یوسف بن یحیی بن علی بن عبدالعزیز
شافعی مقدسی سلمی» مؤلف «عقدالدرر فی
اخبار المهدی المنتظر» که به سال ۶۵۸ هـ . ق.
تألیف آن را به پایان برده این گمان را پدید
آورده است که آن دو یک تنند، اما از دو
شخص شرح حال جداگانه به دست نیامد.
تولد او به سال ۶۴۰ هـ . ق. بوده است. (از اعلام
زرکلی).
مرجع: دهخدا، علیاکبر: لغتنامهٔ دهخدا (نسخه دیجیتال، https://dehkhoda.ut.ac.ir ) براساس نسخه فیزیکی ۱۵ جلدی انتشار سال ۱۳۷۷. موسسهٔ لغتنامهٔ دهخدا و مرکز بینالمللی آموزش زبان فارسی دانشگاه تهران، ۱۳۹۹.