[ سُ ] (اِخ) ابن یحیی بن احمدبن
یحیی حسنی علوی، امام زیدی یمانی. از
دانشمندان بود و تألیفاتی دارد. در دیه ریدة از
بلاد حاشد یمن سکنی گزید و به «داعی الی
اللََّه» ملقب شد. به صعدة رفت و مدتی بزیست
و از آنجا به نجران و از آنجا به صنعا و ذمار و
انس و جز آن رفت و بین او و پادشاهان
معاصرش جنگها درگرفت. و سرانجام در
سال ۴۰۳ هـ . ق. درگذشت و در صعدة مدفون
شد. (از اعلام زرکلی).
مرجع: دهخدا، علی‌اکبر: لغت‌نامهٔ دهخدا (نسخه دیجیتال، https://dehkhoda.ut.ac.ir ) براساس نسخه فیزیکی ۱۵ جلدی انتشار سال ۱۳۷۷. موسسهٔ لغت‌نامهٔ دهخدا و مرکز بین‌المللی آموزش زبان فارسی دانشگاه تهران، ۱۳۹۹.