[ سُ ] (اِخ) ابن هلال بن ابی البرکات
جمال الدین حلبی حنفی، مکنی به ابوالفضائل
صفدی. پزشک بود و از ادب و فقه نیز بهره
داشت. او راست: ۱- ارجوزة فی الخلاف بین
ابی حنیفة و الشافعی. ۲- کشف الاسرار و
هتک الاستار. وی به سال ۶۹۶ هـ . ق.
درگذشته است. (از اعلام زرکلی).
مرجع: دهخدا، علی‌اکبر: لغت‌نامهٔ دهخدا (نسخه دیجیتال، https://dehkhoda.ut.ac.ir ) براساس نسخه فیزیکی ۱۵ جلدی انتشار سال ۱۳۷۷. موسسهٔ لغت‌نامهٔ دهخدا و مرکز بین‌المللی آموزش زبان فارسی دانشگاه تهران، ۱۳۹۹.