[ سُ ] (اِخ) ابن معزوز قیسی مرسی،
مکنی به ابوالحجاج. عالم به ادب عرب از
مردم جزیرةالخضراء اندلس بود. در پایان
عمر به مرسیة رفت و در همانجا به سال ۶۲۵
هـ . ق. درگذشت. از آثار اوست: ۱-
شرح الایضاح. ۲- التنبیه علی اغلاط
الزمخشری فی المفصل و ما خالف فیه
سیبویه. (از اعلام زرکلی).
مرجع: دهخدا، علیاکبر: لغتنامهٔ دهخدا (نسخه دیجیتال، https://dehkhoda.ut.ac.ir ) براساس نسخه فیزیکی ۱۵ جلدی انتشار سال ۱۳۷۷. موسسهٔ لغتنامهٔ دهخدا و مرکز بینالمللی آموزش زبان فارسی دانشگاه تهران، ۱۳۹۹.