[ سُ ] (اِخ) ابن محمد میلوی
(مولوی)، معروف به ابن وکیل و مکنی به
ابوالحجاج. ادیب به مصر بود و تألیفاتی دارد
که از آن جمله است: ۱- تغریدالعندلیب علی
غصن الاندلس الرطیب. ۲- احسن المسالک
لاخبار البرامک. ۳- بغیةالمسامر و
غنیةالمسافر. او پس از سال ۱۱۱۴ هـ . ق.
درگذشته است. (از اعلام زرکلی).
مرجع: دهخدا، علی‌اکبر: لغت‌نامهٔ دهخدا (نسخه دیجیتال، https://dehkhoda.ut.ac.ir ) براساس نسخه فیزیکی ۱۵ جلدی انتشار سال ۱۳۷۷. موسسهٔ لغت‌نامهٔ دهخدا و مرکز بین‌المللی آموزش زبان فارسی دانشگاه تهران، ۱۳۹۹.