[ سُ ] (اِخ) ابن محمدبن یحیی بن
ابی بکربن علی بطاح اهدل حسینی زبیدی.
محقق و مدرس و از علمای شافعی در یمن و
مشتغل در تاریخ و حساب و فرائض دینی
بود. از زبید به مکه و مدینه مهاجرت کرد و به
تدریس و تألیف اشتغال ورزید. و به سال
۱۲۴۶ هـ . ق. در مکه به مرض طاعون
درگذشت. از آثار اوست: ۱- تشنیف السمع
باخبار العصر و الجمع. ۲- افهام الافهام بشرح
بلوغ المرام. و نیز کتابهای دیگر و همچنین
رساله هایی در اعمال حج دارد. (از اعلام
زرکلی).
مرجع: دهخدا، علی‌اکبر: لغت‌نامهٔ دهخدا (نسخه دیجیتال، https://dehkhoda.ut.ac.ir ) براساس نسخه فیزیکی ۱۵ جلدی انتشار سال ۱۳۷۷. موسسهٔ لغت‌نامهٔ دهخدا و مرکز بین‌المللی آموزش زبان فارسی دانشگاه تهران، ۱۳۹۹.