[ سُ ] (اِخ) ابن محمدبن موسی بن
یونس بن منعة، مکنی به ابوالمعالی و معروف
به ابن منعة. قاضی موصل بود. و ریاست آن
اقلیم به وی ختم شد. به سال ۷۱۶ هـ . ق. در
سلطانیه درگذشت. «شرح الحاوی» در فقه
شافعی از اوست. (از اعلام زرکلی).
مرجع: دهخدا، علی‌اکبر: لغت‌نامهٔ دهخدا (نسخه دیجیتال، https://dehkhoda.ut.ac.ir ) براساس نسخه فیزیکی ۱۵ جلدی انتشار سال ۱۳۷۷. موسسهٔ لغت‌نامهٔ دهخدا و مرکز بین‌المللی آموزش زبان فارسی دانشگاه تهران، ۱۳۹۹.