[ سُ ] (اِخ) ابن محمدبن عثمان بن
یوسف سرخسی دمشقی، ملقب به
شرف الدین. از نویسندگان و علمای حدیث
بود. برزالی و ذهبی و ابن رافع از او روایت
شنیدند (۶۳۹-۷۲۱ هـ . ق.). وی در دمشق
کتاب می فروخت. دیوان شاعران بذله گو
مانند ابن المشد و شواء را استنساخ نمود. (از
اعلام زرکلی).
مرجع: دهخدا، علی‌اکبر: لغت‌نامهٔ دهخدا (نسخه دیجیتال، https://dehkhoda.ut.ac.ir ) براساس نسخه فیزیکی ۱۵ جلدی انتشار سال ۱۳۷۷. موسسهٔ لغت‌نامهٔ دهخدا و مرکز بین‌المللی آموزش زبان فارسی دانشگاه تهران، ۱۳۹۹.