[ ظَ ] (ع اِ) زمین سنگناک. || زمین
درشت. || مناره ای که بدان راه شناسند. ج،
ظُرّان، اَظِرّة. اناصیب.
مرجع: دهخدا، علیاکبر: لغتنامهٔ دهخدا (نسخه دیجیتال، http://dehkhoda.ut.ac.ir) براساس نسخه فیزیکی ۱۵ جلدی انتشار سال ۱۳۷۷. موسسهٔ لغتنامهٔ دهخدا و مرکز بینالمللی آموزش زبان فارسی دانشگاه تهران، ۱۳۹۹.