(اِ) نام ماه یازدهم از سال ملی یهود و
ماه پنجم از سال عرفی و دیوانی آنان و غُرّهٔ
آن بگفتهٔ مورخین قدیم با سلخ مرداد یا غُرّهٔ
شهریور مطابق است. و این ماه نزد
بنی اسرائیل ماه عزا و ماتم باشد. و بروز
پسین آن وفات هارون است و یهود بدان
روز روزه دارند. (از قاموس کتاب مقدس).
و در فرهنگهای فارسی نام ماه یازدهم سال
سریانی معروف برومی میان تموز و ایلول
مطابق اسد عربی و مرداد فارسی و نیز
اغسطوس رومی، و بعضی گفته اند مطابق
عقرب، و در سامی فی الاسامی ماه سوم
تابستان، و سبب اختلاف اقوال ظاهراً
اختلاف حسابهای نجومی در اعصار مختلفه
است :
ساحت آفاق را اکنون که فرّاش صبا
از حزیران فرش گسترد از تموز و آب نخ.
انوری.
بسوزد بشب خرمن ماه را
سموم نهیب تو در ماه آب.اثیر
اخسیکتی.
مرجع: دهخدا، علیاکبر: لغتنامهٔ دهخدا (نسخه دیجیتال، https://dehkhoda.ut.ac.ir ) براساس نسخه فیزیکی ۱۵ جلدی انتشار سال ۱۳۷۷. موسسهٔ لغتنامهٔ دهخدا و مرکز بینالمللی آموزش زبان فارسی دانشگاه تهران، ۱۳۹۹.