(ص نسبی) منسوب به آب
دوغ. چون آب دوغ. || در اصطلاح
بنایان گچی یا آهکی با آب بسیار، تنک و
رقیق کرده و آن را دوغاب هم گویند.
مرجع: دهخدا، علی‌اکبر: لغت‌نامهٔ دهخدا (نسخه دیجیتال، https://dehkhoda.ut.ac.ir ) براساس نسخه فیزیکی ۱۵ جلدی انتشار سال ۱۳۷۷. موسسهٔ لغت‌نامهٔ دهخدا و مرکز بین‌المللی آموزش زبان فارسی دانشگاه تهران، ۱۳۹۹.