[ ] (اِخ) (بمعنی ممالک عظیم)
نامی که بزبان مغولی به دو ولایت قراچانک و
چغان چانک دهند و بزبان هندی قندو و بزبان
فارسی قندهار نامند و حدود آن منتهی است
به ولایت تبت و تنکقوت و بعضی ولایات و
کوههای هندوستان ولایت ختای و زر دندان.
(جامع التواریخ چ بلوشه صص ۳۷۵ -۳۷۸).
مرجع: دهخدا، علی‌اکبر: لغت‌نامهٔ دهخدا (نسخه دیجیتال، https://dehkhoda.ut.ac.ir ) براساس نسخه فیزیکی ۱۵ جلدی انتشار سال ۱۳۷۷. موسسهٔ لغت‌نامهٔ دهخدا و مرکز بین‌المللی آموزش زبان فارسی دانشگاه تهران، ۱۳۹۹.