[ بِ چَ / چِ دَ / دِ ] (ترکیب
وصفی، اِ مرکب) آب که از کوزه و جز آن
ترابد. ماءالقطر. (تحفه).
مرجع: دهخدا، علیاکبر: لغتنامهٔ دهخدا (نسخه دیجیتال، https://dehkhoda.ut.ac.ir ) براساس نسخه فیزیکی ۱۵ جلدی انتشار سال ۱۳۷۷. موسسهٔ لغتنامهٔ دهخدا و مرکز بینالمللی آموزش زبان فارسی دانشگاه تهران، ۱۳۹۹.